Pagina's

Stinging Bush

Het grootste deel van Australië is vrijwel onbewoond door de woestijnen, maar in het noordoosten van dat continent is het ook al geen pretje om te wonen. Daar zorgen ondoordringbare tropische regenwouden voor bijzonder onaangename omstandigheden. Indonesië grenst aan Australië, slechts gescheiden door de Timorzee, en ook daar heb je die tropische regenwouden.
In die oerwouden verstopt zich langs stroompjes en bijna onbegaanbare paden een plant die de bijnaam suicide plant ('zelfmoordplant') heeft gekregen. Dan weet je dat je te maken hebt met een serieus gevaarlijke plant. Dat klopt, want de stinging bush (Dendrocnide moroides) is de meest giftige plant binnen een toch al gevaarlijke familie van netels die men kan aantreffen in het noordoosten van Australië. De Australiërs noemen hem ook gympie gympie, maar zo grappig is dit verhaal niet.

De stinging bush ('stekende struik') kan een hoogte bereiken van een meter of drie, maar zal in het algemeen niet hoger worden dan de helft daarvan. De Struik heeft grote, hartvormmige bladeren die ongeveer 20 centimeter lang en 15 centimeter breed zulen zijn. Na de kleine en onopvallende bloemen verschijnen uiteindelijk tere zachtroze besjes, die pas eetbaar zijn nadat je daar heel voorzichtig die netels vanaf hebt geschraapt.
Het eerste deel van de wetenschappelijke naam, Dendrocnide, is een combinatiewoord, waar het Griekse dendon 'boom' en het Latijnse werkwoord caedō 'doder' betekent. Samen is dat dus 'dodelijke boom'. Het tweede deel, moroides, is te herleiden van het Griekse woord rhoos ('een stroom') van rhein ('stromen'). In het Engelse woord haemorrhoids ('aambeien') zien we wat de Grieken er ook mee bedoelden: stromend (bloed). Het verklaart deels de groeiplaats.

Contact met alle delen van de plant zorgt ervoor dat de holle naalden je huid doorboren. Dan wordt er een neurotoxine met de naam moroidine in je lichaam gespoten. Neurotoxines zitten ook in slangengif en je begrijpt dat de gevolgen niet prettig zullen zijn.

Slachtoffers melden dat de pijn vergelijkbaar is met het gelijktijdige gevoel van verbranden met heet zuur en geëlektrocuteerd worden. Een slachtoffer meldt dat gedurende twee of drie dagen de pijn bijna ondraaglijk was. Hij kon niet werken of slapen. Na twee weken was de pijn alleen maar erg. Het gevoel van steken bleef twee jaar lang aanhouden en kwam telkens terug als hij een koude douche nam. De pijn is met niets te vergelijken. Het is tien keer erger dan de man ooit had meegemaakt. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de allergische reactie die later opdoemt met blaren en verschrikkelijke jeuk. Lees hier een verslag.

Is er iets tegen te doen, zo zul je je afvragen. De effecten kunnen iets verminderd worden door de plaatsen op je lichaam te behandelen met verdund zoutzuur (1:10). De naalden of netels zijn te klein om met een pincet gegrepen te worden. Het enige wat wordt aanbevolen is om je vrouw te vragen of ze nog een ontharingsstrip heeft liggen. Het zal de pijnlijkste waxbeurt worden die je je kunt voorstellen.

Geen opmerkingen: