Hier hebben we al beschreven dat de gele jasmijn (Gelsemium sempervirens) een gevaarlijke plant is. Deze struik is, samen met zijn broertje de moerasjasmijn (Gelsemium rankinii) inheems in Noord-Amerika. Er leeft echter in Zuidoost-Azië nog een verwante soort, de Gelsemium elegans, die als reguliere naam heartbreak grass heeft ofwel 'liefdesverdrietgras'. Dat betekent niet veel goeds, zoals iets verderop zal blijken.
Liefdesverdrietgras is een wat lastige benaming, want het is namelijk helemaal geen gras, maar een kronkelende klimplant die aangetroffen kan worden is wat bosschages en struikachtige omgevingen. Hij bloeit met prachtige lipvormige gele bloemen.
Het eerste deel van deze wetenschappelijke naam, Gelsemium, is een Latijnse versie van het Italiaanse woord gelsomino en dat betekent ‘jasmijn’. Dat woord komt zelf weer vanuit het Perzische yasmin en daar betekende het zoiets als een ‘cadeautje van God’. Het vreemde is dat deze familie helemaal geen familie van de jasmijn is, maar er slechts op lijkt. Het tweede deel, elegans, lijkt me duidelijk: het lijkt afgeleid op ons huidige woord 'elegant'. Het lastige van de geschiedenis van woorden is dat ze onderweg wel eens van betekenis veranderen. Ooit betekende het Latijnse woord elegans iets afkeurends, zoals 'veeleisend' of 'kieskeurig'.
Goed, op naar de gevaarlijke kanten van ons liefdesverdrietgras. Zoals de naam al een beetje aangeeft is een extract van de plant in diens thuislanden in gebruik als middel om zelfmoord te plegen na een liefdesbreuk. De symptomen van een overdosis beginnen bij duizeligheid, misselijkheid, wazig zien en toevallen. Bij grotere doses veroorzaakt het verlammingen aan je ruggenmerg, leidend tot een bijna geheel verlies van spierkracht. En, zoals je weet is het hart ook een spier. Ook je longen worden aangestuurd door spieren. Het is dus een wedstrijdje met de vraag waaraan je het eerst doodgaat: je hart stopt ermee of je longen geven het op.
Maar het lijkt erop dat liefdesverdrietgras een nieuwe toepassing heeft gevonden. De Russische geheime dienst schijnt het te gebruiken om onwelgevallige landgenoten in Engeland een 'toevallige' dood te laten sterven.
Alexander Perepilichnyy was ooit een succesvolle Russische zakenman. Totdat hij ruzie kreeg met Vladimir Putin. Hij vluchtte in 2009 naar Engeland en hielp de Britse justitie. Perepilichnyy werd voortdurend bedreigd door Russische agenten. Nadat hij 'zomaar' dood werd gevonden bleek tijdens de lijkschouwing dat hij liefdesverdrietgras in zijn maag had.
‘It’s so obvious that it’s an assassination,’ verklaarde Chris Phillips, het vroegere hoofd van het Britse National Counter Terrorism Security Office. ‘There’s no way it wasn’t a hit.’ Lekkere jongens, die Russen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten