Hyacint

Als in het vroege voorjaar de hyacint (Hyacinthus orientalis) als een soort periscoop voorzichtig zijn kop boven de dorre aarde uitsteekt weten we dat we de winter weer voor het grootste deel achter de rug hebben en dat het voorjaar lonkt.
In de Griekse mythologie was Hyacinthus oorspronkelijk de naam van een oude Griekse god. Later werd hij gezien als een knappe jongeman waarop de god Apollo verliefd werd. In die oude Griekse tijd deden ze namelijk niet zo moeilijk over mannenliefde. Om de tijd wat te verdrijven deden beide mannen af en toe een wedstrijdje in discuswerpen. Om Hyacinthus te imponeren wierp Apollo zijn discus uit alle macht. Hyacinthus wilde niet voor hem onderdoen en probeerde die discus te vangen, maar dat mislukte jammerlijk: hij werd dodelijk getroffen en viel op de grond. Apollo was natuurlijk vreselijk ontdaan over dit tragische ongeluk. Hij creëerde een bedwelmend geurende bloem, de hyacint, uit het verspilde bloed. De tranen van Apollo bevlekten de bloembladeren met het teken van rouw en verdriet: er wordt gezegd dat daarop de Griekse letters ai of aiai zouden staan.

De wetenschappelijke naam van de hyacint lijkt eenvoudig te verklaren. Het eerste deel, Hyacinthus is natuurlijk afgeleid van de naam van de bovenbeschreven jongeman, maar toch is dat niet het hele verhaal. De bloem bestond natuurlijk al voor de onfortuinlijke jongeling. Taalgeleerden geloven dat de naam afkomstig moet zijn geweest van een nu verdwenen taal en dat het woord hyacinthus de kleur van de plant moest aanduiden. Het tweede deel van de naam, orientalis, duidt de oorspronkelijke vindplaats van de hyacint aan, de Oriënt. Dat woord betekent zelf ‘Oost’ en daarmee werd vanaf omstreeks het jaar 1300 het Midden Oosten aangeduid.

Aangezien deze column is opgenomen in het boek 'Gevaarlijke Planten' heeft de uitgever mij verzocht een deel van de column te verwijderen. Wil je deze of andere columns toch in zijn geheel lezen? Bestel dan het boek!

Zie linksboven op deze site voor bestelinformatie.