Pagina's

Pijpbloem

De pijpbloem (Aristolochia clematitis) is inheems in Zuid-Europese landen. De plant is daar al zo lang in cultuur dat het oorspronkelijke stamland niet meer met zekerheid is vast te stellen. Als artsenijgewas is zij via klooster- en kasteeltuinen verder noordwaarts tot in ons land verspreid. De pijpbloem verspreidt zich hier via de steeds verder kruipende wortelstokken en daarmee ontstaat tegelijkertijd een probleem: de planten zijn allemaal klonen van elkaar en daardoor kunnen ze zich niet meer op de normale manier via bestuiving vermeerderen.
Het eerste deel van zijn wetenschappelijk naam, Aristolochia, is een combinatiewoord uit het Grieks: aristos betekent ‘het (aller)beste’ - en komt ook voor in ons woord ‘aristocratie’ - en locheia of lochia dat ‘bevalling’ betekent. Samen zegt het iets over het gebruik van deze plant om bevallingen in te leiden en te vereenvoudigen. In het Engelse taalgebied heet de plant Birthwort (‘Geboortewortel’). Het tweede deel, clematis, komt ook uit het Grieks. Klema betekent zoiets als ‘lange soepele ranken’.

De pijpbloem is zó giftig voor je nieren dat het zelfs een eigen ziektebeeld heeft: Aristolochic Acid Nephropathy. Zie hier voor een uitleg. 

Aangezien deze column is opgenomen in het boek 'Gevaarlijke Planten' heeft de uitgever mij verzocht een deel van de column te verwijderen. Wil je deze of andere columns toch in zijn geheel lezen? Bestel dan het boek!

Zie linksboven op deze site voor bestelinformatie.