Rabarber

Je houdt er van of je griezelt ervan. Er is meestal geen tussenweg mogelijk. Dat is het geval met rabarber (Rheum rhabarbarum). Het is een plant die al millennia lang wordt gekweekt vanwege zijn eetbare delen. Zijn geschiedenis begon echter als geneesmiddel toen de Chinezen de wortel als een sterk laxeermiddel gebruikten. Pas omstreeks 1600 werd ontdekt dat je de bladstelen als groente kon eten. Het duurde echter tot ver in de achttiende eeuw, voordat rabarber als groente een grotere bekendheid kreeg. In Nederland vond de teelt pas vanaf ongeveer het jaar 1900 plaats.

Het eerste deel van zijn wetenschappelijke naam, Rheum, heeft dezelfde oorsprong als het hedendaagse woord ‘reuma’ en komt via het Latijn uit het Grieks. Rheum betekent zoiets als ‘iets dat stroomt’ in de betekenis van een rivier of zelfs snot uit je neus. Die benaming komt al heel dicht in de buurt van de vorm van gekookte rabarber. Het tweede deel, rhubarbarum, is vermoedelijk een combinatiewoord van Rha (de Scythische naam voor de rivier de Volga) en barbaron ('vreemd', 'buitenlands', 'barbaars'). Dat verklaart de route die de rabarber vanuit China, via de beroemde zijderoute en door de zuid-Russische steppen heeft afgelegd.

Aangezien deze column is opgenomen in het boek 'Gevaarlijke Planten' heeft de uitgever mij verzocht een deel van de column te verwijderen. Wil je deze of andere columns toch in zijn geheel lezen? Bestel dan het boek!

Zie linksboven op deze site voor bestelinformatie.