Voetblad

In Nederland wordt de Amerikaanse alruin (Podophyllum peltatum) soms verkocht als voetblad, wat de letterlijke vertaling is van zijn geslachtsnaam Podophyllum. Dus, ja, daar kan ik wel mee leven. In diens thuisland, De verenigde Staten, staat deze soort regionaal ook bekend als mayapple (‘meiappel’), American mandrake (‘Amerikaanse alruin’), wild mandrake (‘wilde alruin’) of ground lemon (‘grondcitroen’).

Voetblad is wijdverspreid in de uitgestrekte bossen van oostelijke delen van de Verenigde Staten en zuidoostelijk Canada. Ze groeien meestal in kolonies, die terug te voeren zijn tot één enkele wortel. De planten produceren verschillende stelen uit een kruipende ondergrondse wortelstok.

De stelen worden 30 tot 40 centimeter hoog met bladeren die als een soort paraplu de plant beschermen tegen de elementen. De bladeren hebben een diameter van 20 tot 40 centimeter en ze zijn dus soms groter dan de plant zelf hoog is. Sommige stellen dragen een enkel blad en produceren geen enkele bloem of fruit, terwijl bloeiende stengels een paar of meer bladeren produceren met één tot acht bloemen in de oksel tussen de bladeren. De bloemen zijn wit, geel of rood van kleur en rijpen in de herfst tot een groene, gele of rode vlezige vrucht van een centimeter of drie in doorsnede.

Het eerste deel van de wetenschappelijke naam, Podophyllum, is een combinatiewoord uit het Oudgrieks, waar podós (ποδός) ‘voet’ betekende en phúllon (φύλλον) ‘blad’. Samen is dat inderdaad ‘voetblad’. Het tweede deel, peltatum, heeft ook een Oudgriekse herkomst: péltē (πέλτη) was een soort halvemaanvormig schild. Het probeert de vorm van het blad te beschrijven.

Alle delen van de plant zijn giftig, inclusief de groene vrucht, maar zodra de vrucht geel is geworden, kan deze veilig worden gegeten. De rijpe vrucht veroorzaakt geen vergiftigingsverschijnselen.

Het voetblad bevat een stofje met de namen podofyllotoxine. Planten produceren in veel gevallen alkaloïden om vraat te voorkomen, maar voetblad heeft dat niet nodig. Die maakt een alternatief, een giftige lignine. Lignine wordt in normale gevallen door de natuur aangemaakt ‘bouwmateriaal’ voor planten en bomen. Er zijn echter vele soorten lignine en podofyllotoxine heeft een dubbele functie.

Zo schadelijk is die podofyllotoxine voor menselijke cellen dat de wetenschap er een middel van heeft weten te maken dat potent genoeg is om genitale wratten te bestrijden. Aangezien de wratten het gevolg zijn van een virale infectie, wordt een crème met podophyllotoxin voorgeschreven als een krachtig antiviraal middel.

De meest voorkomende bijwerkingen van podofyllotoxinecrème zijn doorgaans beperkt tot irritatie van het weefsel rondom de toedieningsplaats, waaronder branderigheid, roodheid, pijn, jeuk en zwelling. Kleine zweren en vervelling van de huid kunnen ook een gevolg zijn.

Meld je huisarts wel even dat je zwanger bent, want van podofyllotoxine is aangetoond dat het giftig voor je ongeboren kind is. Weliswaar is het onderzoek verricht bij muizen en ratten, maar je wilt toch geen proefkonijn zijn?