De bloemen van het peperboompje verspreiden een heerlijke, seringachtige, maar soms bijna bedwelmende geur, die tot op enkele tientallen meters afstand duidelijk te ruiken is. De vrucht is een helderrode sappige steenvrucht, die door lijsters en andere zangvogels zonder problemen worden gegeten.
Het eerste deel van zijn wetenschappelijke naam, Daphne, is de oorspronkelijke naam van een nimf uit de Griekse mythologie. Zij werd door haar vader in een laurierstruik veranderd om aan de avances van de god Apollo te ontkomen. Als gevolg van deze ontluisterende vernedering droeg Apollo nadien een twijg laurier op zijn hoofd. Het grappige is dus dat de oorsprong van het gebruik van de ook nu nog in gebruik zijnde gewoonte om overwinnaars te kronen met een lauriertwijg dus eigenlijk ooit een symbool van een nederlaag is geweest. In het Grieks betekent het woord ‘Daphne’ gewoon ‘laurier’, maar als we nog verder de geschiedenis van het woord induiken dan wordt gedacht dat we het tot een Indo-Europese oorsprong kunnen terugbrengen: deru is dan ‘boom' in het bijzonder een 'eik’. Het tweede deel, mezereum, zit wat ingewikkelder in elkaar. Het woord komt via een aantal omwegen uit het Arabisch waar mahi zahraj zoiets als ‘vissenvergif’ betekent. En daarmee wordt ook al direct duidelijk dat het peperboompje niet geheel ongevaarlijk is.Het peperboompje is een geheel andere plant als de (Japanse) peperboom (Zanthoxylum piperitum). Die plant is beslist niet giftig en levert de hier volslagen onbekende Japanse pepertjes op. Die zijn tevens één van de zeven ingrediënten van een Japans kruidenmengsel met de naam shichimi. Andere ingrediënten van die mix zijn chilipeper, sesamzaad, hennepzaad, geroosterde sinaasappelschil, gember en zeewier.
Aangezien deze column is opgenomen in het boek 'Gevaarlijke Planten' heeft de uitgever mij verzocht een deel van de column te verwijderen. Wil je deze of andere columns toch in zijn geheel lezen? Bestel dan het boek!
Zie linksboven op deze site voor bestelinformatie.
