Pagina's

Wrangwortel

Het geslacht Helleborus of Nieskruid is in ons land voornamelijk vertegenwoordigd door sierplanten, waarvan de al op deze plaats besproken kerstroos (Helleborus nigra) hier wel in onze tuinen groeit en bloeit. Zijn broertje, de wrangwortel (Helleborus viridis) wordt als verwilderde soort al in de 17de eeuw in Nederland genoemd. De wrangwortel is een plant van de Midden-Europese gebergten.
Dat de plant hier eigenlijk niet echt thuis hoort blijkt uit het feit dat hij in Nederland vrijwel nooit vruchten vormt. Vermoedelijk komt dit omdat de plant zich hier niet spontaan verspreidt en daardoor op elke groeiplaats slechts planten groeien die oorspronkelijk van hetzelfde individu afstammen, zodat kruisbestuiving uitgesloten is.

Het eerste deel van de wetenschappelijke naam, Helleborus, is een Grieks combinatiewoord van helein dat ‘doden’ betekent en boros dat ‘eten’ betekent. Daarmee zegt de naam dus iets over zijn giftigheid van de plant. Het tweede deel van zijn naam, viridis is het Latijnse woord voor groen en dat slaat op zijn ongebruikelijke groene bloembladeren.

Aangezien deze column is opgenomen in het boek 'Gevaarlijke Planten' heeft de uitgever mij verzocht een deel van de column te verwijderen. Wil je deze of andere columns toch in zijn geheel lezen? Bestel dan het boek!

Zie linksboven op deze site voor bestelinformatie.

Geen opmerkingen: