Pagina's

Becchete (of Sananga)

Om alvast de potentiële gebruikers te wijzen op de gevaren van becchete (Tabernaemontana undulata) besloot ik er maar over te schrijven voordat het gebruik vanuit de Verenigde Staten zou overwaaien naar ons land.
Becchete of bëcchëte, dat uitgesproken wordt als b'-chéw-teh is de naam van een medicinale plant uit de tropische jungle van de Amazone in Zuid-Amerika. Het is een struik of boom die tot een meter of tien hoog kan worden. Als boom leunt hij lui tegen andere, veel grotere woudreuzen. De becchete bloeit met prachtige, tere wit met zachtroze bloemen.

Het eerste deel van de wetenschappelijke naam, Tabernaemontana, is vernoemd naar de Duitse herbalist Jakob Theodor von Bergzaben (1520-1590). In de geest van zijn tijd latiniseerde hij zijn naam tot Tabernaemontanus, wat eigenlijk 'taverne (of herberg) in de bergen' betekent. Het tweede deel, undulata, is afgeleid uit het Latijn, waar undulatus 'golvend' betekent. Het beschrijft de vorm van de bloemen.

Eerst het goede nieuws. Inheemse stammen maken dankbaar gebruik van de becchete. Het melksap (latex) van de plant wordt toegepast om 'muskietenwormen' uit het lichaam te verwijderen, wordt met een watje in een ontstoken kies gestopt om de pijn te verdoven en wordt op de penis gesmeerd om gonorroe te behandelen. Hoofdpijn kan worden bestreden met een extract van de wortel. Tot slot werden geweekte bladeren ingezet om oogontstekingen te behandelen.

En daar beginnen de problemen, want de bladeren bevatten een aantal potente alkaloïden, waaronder ibogaïne. In de juiste handen kan ibogaïne worden ingezet bij pijnbestrijding en als middel tegen opiumverslaving. Maar vaker gebruiken zweverige types het als middel om 'psychologische introspectie' te plegen. In hogere doses heeft het dezelfde psychedelische effecten als Ayahuasca en Peyote.

Het kan nog erger. Wanneer je becchete direct in je ogen druppelt geeft het volgens de indiaanse stammen een grotere textuur en dimensie aan je omgeving, waardoor men tijdens de jacht, zelfs in het schemerduister, beter de prooi kan ontdekken. Het effect zou geen uren, maar zelfs dagen of weken duren. Maar het indruppelen zelf is geen plezierige ervaring, want het doet zoveel pijn dat men het lightning in the eyes ('bliksem in de ogen') pleegt te noemen.
Gelukkig nemen alleen de Matis- en Ticunastammen de bacchete via de ogen in. De Matsés zijn slimmer, want die drinken het als thee. De Amerikanen hebben, zo was te verwachten, besloten dat oogdruppels de enige juiste methode moet zijn om van dit middel te genieten en tegenwoordig zijn via het internet vele merkjes te koop onder de naam Sananaga.

Geen opmerkingen: